Leïla en Mathieu, Chaumont-Gistoux

"Hulp vragen als dat nodig is."

Leïla (36 jaar) en Mathieu (39 jaar) kennen elkaar twee jaar als ze beslissen om een gezin te stichten. Leïla is dan 31 jaar en het lijkt haar vanzelfsprekend dat ze vrij snel zwanger zal worden. Jammer genoeg werkt de natuur niet altijd mee en na achttien maanden  slaat de onrust toe.

“We waren allebei zeer ongerust, maar durfden het er met elkaar niet over te hebben. Ieder ging op zijn manier om met dit probleem. Ik voelde maar al te goed dat het ook ging drukken op onze relatie”, vertelt Leïla.    

“Het verdict valt tijdens een bezoek aan mijn gynaecoloog: ik lijd aan endometriose en dus kan het zijn dat mijn kansen om op een natuurlijke wijze zwanger te worden vergeefs zijn zonder de tussenkomst van een vruchtbaarheidsspecialist.

We zijn dus naar een vruchtbaarheidscentrum in de buurt gegaan en tijdens het eerste gesprek heeft de specialist ons uitgelegd welke opties we hadden om een gezin te stichten.

Twee weken na ons bezoek aan het centrum ben ik begonnen met een hormonale behandeling. Het resultaat van mijn eerste stimulatie was slechts drie eicellen. Ik was kapot toen ik eraan dacht dat het niet zou lukken. Ik had de indruk dat het noodlot ons achtervolgde. We slaagden er maar niet in om onze angst met elkaar te delen. Beiden hulden we ons steeds meer in ons eigen wereldje van verdriet en frustratie.

Daarom besloot ik om dit emotionele probleem met onze behandelende specialist te bespreken. Hij stelde ons meteen voor de hulp in te roepen van de psychologe die aan het medisch centrum was verbonden.

Mathieu accepteerde deze hulp van buitenaf niet meteen, omdat hij er de noodzaak niet van inzag. Na meerdere gesprekken besloot hij uiteindelijk mee te gaan naar de eerste afspraak bij de psychologe en dat was een heel goede beslissing! We hebben allebei onze angsten en frustraties kunnen uiten. Alles is eruit gekomen. Mathieu heeft gepraat over zijn frustratie omdat hij tijdens de behandeling niets kon doen. En ik kon zeggen dat ik echt dacht dat hij geen interesse meer had in mij. We konden opnieuw met elkaar praten en ik had het gevoel dat we een nieuwe start konden maken met een goede basis.

Onze eerste twee pogingen leidden jammer genoeg niet tot het gehoopte resultaat. Pas na de derde poging werd ik eindelijk zwanger.

We zijn klaar voor deze nieuwe uitdaging. Een kind krijgen is altijd onze grootste wens geweest. We praten meer en zodra één van ons gestrest of ongerust raakt, proberen we samen een oplossing te zoeken.”