"Gedeelde smart is halve smart!"
Linda en Bart kwamen elkaar vrij laat tegen: ze waren allebei 36 jaar. Na twee jaar samenwonen durven ze zich eindelijk in het gezinsavontuur te storten en besluiten ze om samen een kind te krijgen. De biologische klok doet het hun echter niet cadeau. Na zes maanden proberen raadplegen ze een specialist op het gebied van vruchtbaarheid.
“Ons eerste bezoek aan het vruchtbaarheidscentrum bleek zwaarder te zijn dan verwacht. We hadden geen idee van de vele onderzoeken die we moesten ondergaan. Voor ons was onze leeftijd het enige probleem. We hadden nooit kunnen denken dat er nog andere obstakels zouden kunnen zijn. Uit een van de onderzoeken blijkt dat de kwaliteit van Bart’s sperma niet voldoende genoeg is om een kind te verwekken.
We hebben er veel over gepraat en onze zorgen met betrekking tot de opties die we hadden uitgebreid met elkaar besproken. We zijn deze uitdaging aangegaan als een hecht team. Onze beste optie was gebruik te maken van een spermadonor. Bart slaagde er al snel in om zijn frustratie en zijn teleurstelling dat hij nooit een biologisch kind zou hebben opzij te zetten, want het krijgen van een kind is voor ons altijd al het allerbelangrijkste geweest.
Onze keuze was goed, want al na onze eerste poging was ik zwanger! Als ik één belangrijke les uit dit traject zou moeten trekken, dan is het wel dat je tijdens de behandeling alles met elkaar moet delen, zowel de goede als de slechte momenten. Een ivf-behandeling kan een stel zwaar onder druk zetten, maar als je dat samen doormaakt, dan kom je er sterker en hechter uit dan ooit tevoren!"
Geef nooit de hoop op, probeer positief te denken en beschouw vooral elke minuscule stap in de richting van een eventuele zwangerschap als een succes! Elk succes, hoe klein ook, brengt je dichter bij je droom. Het zijn de kleine stappen die ons succes maken!