Chiara, Hasselt

"Praten met mensen om je heen en hulp aanvaarden, uit welke hoek dan ook."

Chiara (40 jaar) heeft geen partner gevonden met wie ze een gezin wou stichten en beslist op 36-jarige leeftijd om dat dan maar alleen te doen. Ze praat er eerst over met haar ouders en beste vrienden die haar beslissing begrijpen, haar verzekeren van hun steun en enthousiast zijn over haar keuze die niet altijd gemakkelijk zal zijn als je alleen bent.

“Al vanaf het begin wist ik dat het traject lang en moeilijk zou kunnen zijn, maar ik was bereid om het te proberen, want ik wist dat ik op moeilijke momenten kon rekenen op de mensen in mijn omgeving.

Ik ben naar een vruchtbaarheidscentrum gegaan, waar ik lichamelijk en geestelijk volledig ben onderzocht, om te controleren of ik met mijn behandeling zou kunnen starten.

Ik herinner me dat ik toch wel wat bang was voor het psychologische onderzoek. Want wat als mijn vraag werd verworpen? Welke alternatieven zou ik hebben?

Na te hebben gepraat met de artsen en psychologen van het centrum heb ik uiteindelijk de goedkeuring van het hele team gekregen. Vervolgens moest ik een formulier invullen voor de keuze van de donor.

Wat me het meeste heeft geholpen tijdens dit traject, is dat ik indien nodig kon rekenen op de steun en de hulp van mijn familie/vrienden. Dat was een enorme last die van mijn schouders viel. Erover kunnen praten met mensen in je omgeving en hulp aanvaarden, uit welke hoek dan ook, heeft voor mij echt het verschil gemaakt”, vertelt Chiara.

De eerste poging was meteen raak. Na haar eerste ivf-behandeling is Chiara zwanger en wordt ze mama van een jongetje, dat bijzonder gewenst is door zowel haar als haar familie!